Z piciem trzeba uważać. Zawsze kiedy zabawa trwa, a kolejne dawki pysznego płynu chłodzą nam podniebienie, trzeba liczyć się z tym, że wypicie kolejnej butelki Kubusia może stać się powodem urwanego filmu i ciężkiej pobudki. Ten młody, nieopierzony jeszcze imprezowicz nie tylko przegiął ze wspomnianym trunkiem, ale i dziko balował do 21, obżerał się Gerberkiem, lubieżnie zalecał się do raczkującej Marysi, a na koniec nieprzytomny zaległ gdzieś w połowie drogi do nocnika, wypełniając ciepłym moczem swą pieluchę.

Dziś, małoletni, upiornie skacowany balangowicz prosi o głos i Waszą uwagę. Warto go wysłuchać – wszakże człowiek nieźle uczy się na błędach. Najlepiej nie swoich...

Gdy zapala silnik swojego wiekowego trabanta, dźwięk zarzynanego silnika wywołuje silne drgania płyt tektonicznych, a ilość dymu, który wydostaje się przez rurę wydechową, sprawia, że zatrute nimi gołębie spadają z drzew. Staruszka ta zdawała prawo jazdy w 1912 roku i ma zamiar pozostać czynnym kierowcą, aż do swej śmierci.

Mimo wieloletniej praktyki za kółkiem starowinka jeździ niczym najgorszy pirat drogowy i za nic nie da sobie wmówić, że najwyższy czas zrezygnować z kariery rajdowca...

 

Andrzej to człowiek niezwykle cierpliwy. To wytrwały łowca, który na swoją ofiarę potrafi czaić się w chaszczach nawet i przez całą dobę, by w odpowiednim momencie z szybkością pumy szarpnąć za wędkę i wyciągnąć z wody mikrą płotkę. Wieczorem, przy piwie, opowie swoim kumplom, że zerwał mu się pięciometrowy sum i gdyby nie liche żyłki, które zalały nasz rynek, pan Andrzej właśnie pozowałby do zdjęcia ze swym olbrzymim trofeum.

 

Każdy z nas zna taką osobę. Najczęściej jest to np. bogobojna ciocia, która dowiedziawszy się, że radiowy potentat z Torunia działa również w internecie, wymusiła na zahukanym wujku kupno „komputra”, a następnie poczłapała do sklepu „Wszystko za 3,99 zł” aby kupić trochę taniego „interneta”.

Takim właśnie komputerowym amatorem jest kaczka, która w 2009 roku miała czelność pojawić się w sieciowych odmętach. W ciągu dwóch lat swego kontaktu z pecetem, lekko zacofane ptaszysko poczyniło spore postępy. Między innymi przestało panicznie bać się złapania infekcji od zawirusowanego komputera.

Jest taki pubowy człek – siedzi gdzieś w okolicach baru i zawsze jest obrzydliwie pijany. Duża dawka, wlanego do otworu gębowego, alkoholu powoduje, że typ taki oprócz odoru przetrawionego piwska bijącego z jego gęby, posiada jeszcze jedną ważną cechę – nieprawdopodobną śmiałość i urok, który w jego mniemaniu, powoduje, że każde dziewczę w mig pragnie rzucić się do jego rozporka.

Aby nakłonić samicę do nieskrępowanej kopulacji wystarczy tylko jakieś dobre hasełko, tekścik, który swą błyskotliwością sprawi, że niewieścia bielizna sama się ściągnie.

Co by tu...? Hmmm... Zakurwim dęsa?

Chowa swą twarz za maską, jest niegłupi i bardzo pragnie ulepszać ludzi. Gdyby nie jego niekonwencjonalne metody, to z całą pewnością realizowałby się jako znakomity lekarz, psycholog lub mesjasz. Niestety, Jigsaw wybrał inną drogę – łączy przyjemne z pożytecznym, zmuszając swe ofiary do udziału w makabrycznych grach, które o ile gracz nie wyzionie ducha w ich trakcie, mogą drastycznie zmienić życie każdego pacjenta.

Gotów do gry?

 

Masz ropę? Masz problem? Masz gaz łupkowy? Szykuj się na to, że wkrótce ktoś przyjdzie nam z pomocą i obali reżim.

Ten paskudny, bazujący na niesprawiedliwych, oszczerczych stereotypach, mem daje szansę niejednemu złośliwemu internaucie nie tylko ponaśmiewać się z obywateli supermocarstwa lub ostro skrytykować „pokojową” politykę Stanów Zjednoczonych.

Wyluzuj. Weź głęboki oddech i policz w myślach do dziesięciu. Panuję nad sytuacją. W końcu jestem lemurem. A my lemury nigdy nie dajemy się ponieść stresowi. Ba! Potrafimy też rozładować sytuację samym tylko tonem głosu i uspakajającym gestem.

Lemur, w przeciwieństwie do innych memowych zwierzaków, najczęściej wie co mówi, a jego rady nie skończą się dla ciebie tragicznie. Dlatego powtarzam – wyluzuj i wysłuchaj tego, co ci ma do powiedzenia lemur.

 

 

 

Podobno studenci sępiący o zaliczenie, często naśladują minę tego oto kociątka. Zresztą, kto tych ocząt nie zna? Żebrzący o strzępek szynki pupil jest jednym z najczęstszych ozdobnych elementów wyposażenia niejednego mieszkania.

Ten akurat kot jest mały, słodki, a błagalna rozpacz bijąca z jego ślepi jest w stanie rozkruszyć stwardniałe serducho nawet najbardziej odpornego na kocie uroki, zawodnika.

Jules to prawdziwy bad-ass, który boi się tylko jednego. Gniewu swego szefa - Marcellusa Wallace'a, który wbrew temu co można by wnioskować zachowań pewnych niesubordynowanych przydupasów, wcale nie wygląda jak dz#wka.

Zadzierasz z Julesem – kończysz poczęstowany kulką, która miękko przetnie Ci skórę czoła, z chrzęstem wyżłobi sobie drogę w kości i utkwi gdzieś w jasnej, galaretowatej masie, którą zwykłeś trzymać pod kopułą swojej czaszki.

Wie o wszystkich twoich słabościach, przyzwyczajeniach, nawykach i uzależnieniach. Zna też imiona, wygląd, upodobania seksualne, ilość plomb i wagę każdej kobiety, z którą w życiu spałeś. Jest zazdrosna, humorzasta i wnikliwa.

Ilość „haków”, które ma na ciebie spowodują, że jeden, najmniejszy nawet błąd z twojej strony i masz pozamiatane (czytaj – zero seksu przez miesiąc). Miej się, więc na baczności i nie spraw aby twa piękniejsza połowa poczuła się zazdrosna, podejrzliwa czy choćby lekko zirytowana.

Dwight jest ultrakonserwatywnym nerdem zasilającym ekipę z serialu „The Office”. Również w wersji memowej jest niczym wrzód na tyłku – z gorliwością, precyzją i absolutną bezdusznością, godną chyba samego doktora Mengele, czepia się niczym rzep skłębionych farfocli na tyłku owczarka nizinnego, każdego kto bezmyślnie przytoczy porzekadło ludowe lub metaforyczne powiedzenie. Dwight z miejsca wskaże, a następnie podeprze naukowym dowodem, fałszywość zawartej w przysłowiu, tezy.

To doskonały przykład faszystowskiego nerda, którego z dziką chęcią chwycilibyśmy za nóżki i zamachnąwszy się solidnie, kilkukrotnie dupnęli o ścianę...

Trzeba przyznać, że to chyba jedyny mem, którego autorem jest wielki renesansowy malarz. Boskie oblicze wyciągnięte bowiem zostało z szesnastowiecznego obrazu „Stworzenie Słońca i Księżyca” pędzla samego Michała Anioła. Wielki Kreator zaplątał się w ziemską sieć w roku 2010 i swe pierwsze, boskie kroki stawiał na łamach Reddita.

Mądry Bóg to szpila w rękach ateistycznych trolli, którzy z dziką radością wykorzystują fakt, że wielu chrześcijanom brak poczucia humoru i odpowiedniego dystansu do spraw religii. Większość haseł sączących się z tego mema to uszczypliwe uwagi na temat biblijnych absurdów i chrześcijańskich tradycji.

Prawdopodobnie będzie to pierwszy i ostatni żywy kościotrup, którego dane Ci będzie zobaczyć. Ponury Żniwiarz od zarania dziejów trudni się zabieraniem duszyczek do miejsca pełnego tłustych kupidynów oraz zniewieściałych aniołów brzdękających na rozstrojonych harfach.

Niestety, lata pracy i słabe wynagrodzenie, spowodowały że Ponury stał się dość cynicznym zgrzybiałym workiem kości, który za nic ceni sobie ludzkie życie. No, bo skoro my sami nie przejmujemy się specjalnie naszym zdrowiem, trudno oczekiwać aby mroczny kosiarz życzył nam stu lat...

Podobno w Rosji to pies chodzi do pracy i sprawdza odrobione lekcje dzieciom. Ten akurat psiak jest wyjątkowo surowym czworonogiem, na co dzień zaczytującym się w poważnych, ekonomicznych gazetach. Nie toleruje lenistwa, krętactwa i braku dyscypliny. Lepiej więc od razu powiedz co przeskrobałeś, bo surowy pies to też mistrz psychologicznej walki. W jego przypadku polega ona na przenikliwym wpatrywaniu się spod okularów w oblicze niesubordynowanego, małoletniego członka rodziny. Nawet największy nygus mięknie pod jego wpływem.

A teraz marsz do nauki, szczeniaku!

Zawsze ktoś taki przyjdzie na imprezę. Nie dość, że nie przyniesie własnego alkoholu, to wydoi piwa innych imprezowiczów, wypali cudze papierosy, zasika deskę klozetową, będzie usiłował wyrwać dziewczynę gospodarza, a na koniec poprosi go o pożyczenie pieniędzy na taksówkę do domu. Taki znajomy to prawdziwa zmora.

Młodzieniec, którego widzimy na zdjęciu to Steve, wyluzowany amatorski raper – fotografia ta ukazała się w sieci dzięki... jego mamie, która opublikowała je na Myspace. Najwidoczniej chłopak miał nieprzychylnych mu kumpli, którzy jego podobiznę wykorzystali do stworzenia mema o egoistycznym dupku.

Za każdym razem, gdy przechodzisz przez sklepowe bramki, boisz się, że zaraz rozlegnie się pisk alarmu i oczy wszystkich klientów zwrócą się w Twoim kierunku, a groźnie wyglądający ochroniarz, naciągając na rękę gumową rękawiczkę, zabierze Cię do tego małego pomieszczenia, gdzie nie ma kamer, a gdzie wykonuje się osobiste rewizje potencjalnych złodziei? Jeśli tak, to prawdopodobnie jesteś właśnie takim „kotem-popłochem”. Nie ma się czego wstydzić – paniczny strach przed przypałowymi sytuacjami to dolegliwość, na którą nie tylko Ty cierpisz. Lekarstwa na to nie ma i trzeba z tym jakoś żyć. Byle krótko, bo co to za życie?